Ewangelia

Czytania liturgiczne na 2 maja 2025;

Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili? A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić. Odpowiedział Mu Filip: Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać. Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu? Jezus zatem rzekł: Każcie ludziom usiąść! A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło. Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat. Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.

Rozważanie

Może się wydarzyć, że zostaniemy wystawieni na próbę wiary. Bóg nie potrzebuje tego, gdyż wie co jest w sercu człowieka. Próba potrzebna jest nam, byśmy w jej świetle mogli zobaczyć, w jakim stanie duszy jesteśmy, w jakim rozwoju, na jakim etapie życia jesteśmy, czy w ogóle mamy jeszcze wiarę. Pan, zaradza potrzebom człowieka, widzi i naszą nędzę, i biedę, i nasz głód i może zaradzić brakom naszej duszy. Zastanowię się dziś, czego najbardziej w życiu mi potrzeba, jakie braki ducha odkrywam w sobie?

Owoc słowa

Odmówię dziś kilka razy w ciągu dnia modlitwę: Ojcze nasz…, prosząc by zaspokoił głód mojego serca albo wzbudził, jeśli jeszcze nie mam.

Podziel się cytatem