Urodził się w mieście Flavia Neapolis w Palestynie w zamożnej rodzinie pogańskiej. Pragnął zgłębiać prawdę, ale żadna ze szkół filozoficznych i religijnych, które poznał, nie dawała satysfakcjonującej odpowiedzi na nurtujące go egzystencjalne pytania. Odpowiedzi te znalazł dopiero w chrześcijaństwie. W wieku 33 lat, będąc już uznanym nauczycielem i filozofem, przyjął chrzest. Odtąd stał się również niestrudzonym apologetą – m.in. obalał fałszywe poglądy pogan o chrześcijanach, co w czasach prześladowań chrześcijan było wyrazem wielkiej odwagi. Jako pierwszy używał do wykładu chrześcijańskiej nauki pojęć greckiej filozofii. Życiową misją Justyna było przerzucanie mostów między chrześcijaństwem a pogaństwem, mówił więc o obecnych w tym ostatnim ziarnach prawdy – m.in. w Sokratesie widział prawzór chrześcijańskich męczenników, doceniał stoicką etykę, a platoników uważał za stojących najbliżej chrześcijańskiej prawdy.