Ta modlitwa choć była pełna niepewności, to bardziej ukierunkowana była na posłuszeństwo Ojcu. Wypełnienie woli Bożej i droga odkrywania powołania, to także rzeczywistość wpisana w życie Stefana Wyszyńskiego, który z domu rodzinnego wyniósł piękne świadectwo wiary i pobożności.

Ważny i nie bez znaczenia wpływ na jego młode życie miały również wydarzenia związane z umacnianiem odzyskanej po zaborach niepodległości, a szczególnie wojna z bolszewikami i „cud nad Wisłą”, którego setną rocznicę wspominamy w tym roku. Oddanie Polski Matce Bożej, dokonane przez Episkopat Polski 20 lipca 1920 r. na Jasnej Górze, a potem zwycięstwo nad bolszewikami, zostały odczytane jako znak opieki Matki Bożej nad Polską.

Niepewność jutra, zdanie się na wolę Ojca Niebieskiego i wypełnienie jej do końca to charakterystyczne cechy drogi, jaką podążał Stefan Wyszyński, który w czasie pobytu w seminarium we Włocławku zachorował na gruźlicę.

Sam tak opisywał drogę swojego życia i powołania: „Innych ambicji życiowych wtedy nie miałem, bo brak było sił i zdrowia na to, żeby można było kreślić jakieś plany [...]”[7].

Zawierzenie Bogu i pragnienie spełnienia Jego woli doprowadziły do dnia, w którym udzielono mu święceń kapłańskich. Stało się to w dniu jego 23 urodzin, 3 sierpnia 1924 roku w kaplicy Matki Bożej w katedrze włocławskiej. Święceń prezbiteratu udzielił mu bp Wojciech Owczarek, biskup pomocniczy z Włocławka. Miejsce przyjęcia święceń prezbiteratu miało duże znaczenie dla młodego kapłana i dodawało otuchy. Po latach tak opisywał dzień przyjęcia sakramentu święceń: „Skoro wyświęcono mnie na oczach Matki, która patrzyła na Mękę swojego Syna na Kalwarii, to już Ona zatroszczy się, aby reszta zgodna była z planem Bożym”[8].

Uczmy się od Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego pełnienia woli Bożej. Czyńmy to z dziecięca ufnością i zawierzeniu Maryi, która patrzyła na Mękę swojego Syna. Możemy być pewnie, że nas nie zawiedzie, że zatroszczy się o to, by wszystko w naszym życiu działo się zgodnie z planem Bożym.