Największe poczucie bezpieczeństwa, jakiego może doznać człowiek, znajduje się u Boga, który Swoją miłością obejmuje całe stworzenie. I choć „wiele razy ludzie łamali przymierze z Bogiem, On zamiast ich opuścić, zawarł z nimi nowe przymierze przez Jezusa swojego Syna a naszego Odkupiciela” (por. I modlitwa eucharystyczna o tajemnicy pojednania). Przyjście na świat Bożego Syna i Jego ofiara pomogły zburzyć mur, który oddzielał nas od Stwórcy. W Jezusie Chrystusie stała się ponownie możliwa wspólnota ludzi z Bogiem. Otwarte Serce Jezusa jest pewnego rodzaju drzwiami do odnowionego bezpieczeństwa w Bogu w doczesności i wieczności. Serce Jezusa przyniosło ludzkości odnowienie przymierza z Ojcem ale też niezwykły dar pocieszenia. Gdy zakorzenimy się w Sercu Jezusa, które jest źródłem wszelkiej pociechy, niczego nam już nie będzie brakować. Serce Jezusa pomoże nam iść przez życie prostą drogą, z mocną wiarą i silną odwagą. Nigdzie bardziej człowiek nie znajdzie pocieszenia, jak w Jezusowym Sercu.

Serce Jezusa, które dało nam wielki dar pocieszenia, daje nam również dar życia i zmartwychwstania, bowiem mówimy w Litanii: Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze… Droga Jezusowego Serca to droga ofiary i wyrzeczenia. Ta niezwykła droga, wysłużyła nam zmartwychwstanie i życie po śmierci. Z tym, że to życie wieczne zaczyna się zgodnie z nauczaniem Jezusa już teraz. Kto podąża po swej drodze tu, na ziemi z sercem wrażliwym, doświadcza już przedsmaku życia wiecznego. Jezus jest naszym życiem, On chce żyć w naszej duszy i w niej działać. On jest naszym zmartwychwstaniem, ponieważ wysłużył je swoją śmiercią. Sam o sobie powiedział do Marty, siostry Łazarza: „Ja Jestem zmartwychwstaniem i życiem” (J 11, 25). Zmartwychwstaniem umarłych, a życiem żyjących – dodaje św. Jan Chryzostom. Jezus – podobnie jak wskrzesił Łazarza, tak wskrzesi i nasze śmiertelne ciała. Już dziś Jezus przygotowuje nas do zmartwychwstania przez Komunię święta. Powiedział przecież: „Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym (J 6,54).

Panie Jezu, daj nam łaskę wiary, byśmy tu na ziemi przylgnęli całym życiem do Ciebie, który dajesz dar pociechy i obietnicę życia wiecznego. Pomóż nam zrozumieć, że „nasza ojczyzna jest w niebie” (Flp 3,20).